(Sir) Mick Jagger is 70!

Michael Philip Jagger, kortweg Mick, ofwel Rubber Lips heeft vandaag de respectabele leeftijd van 70 jaar bereikt. It's only rock 'n roll and he still likes it !

Hittegolf!

De eerste hittegolf in Nederland sinds 2006 is een feit. Daar word ik niet blij van. Eerder chagrijnig. Gelukkig ben ik niet de enige die er niet gelukkig van wordt. Er is zelfs een site voor mensen die er depressief van worden. www.zomerdepressie.net.
Dat het maar snel herfst mag worden.

Theater van het sentiment

Vorige week donderdag was op radio 2 de laatste reguliere uitzending van het Kro programma 'Theater van het sentiment'. Een programma waarin terug wordt geblikt op een dag uit het verleden, de zogenaamde kroondag, uit de jaren zeventig, tachtig, negentig of nul. Met een overzicht van het nieuws, de radio en tv programma's en de muziek van die dag. Heel leuk, herinneringen ophalen aan de goeie oude tijd. Wat nog veel leuker is dat ik in een half jaar tijd drie keer in de prijzen ben gevallen bij de quiz. Ik had wellicht nog wel vaker kunnen winnen maar als je gewonnen had mocht je drie maanden lang niet meedoen. En daar heb ik mij keurig aan gehouden elke keer. Na die drie maanden was het gelijk weer elke keer prijs. Te weten een fotoboek 'Frozen Planet', de dvd 'Romance & cigarettes' met onder andere de betreurde James Gandolfini en Kate Winslet en de verzamelcd 'Changesbowie'  van David Bowie. En een paar auto's ook nog, maar dan wel in dinky toy uitvoering. Een klein goudmijntje voor mij dus wel, dit programma.
Jammer daarom dat het verbannen wordt naar Radio 5. En in plaats van vier dagen in de week (maandag t/m vrijdag) wordt het nu weggezet in het weekend. Alleen op zaterdag en zondag. En die beide dagen ook nog een uur korter dan de huidige drie uur op radio 2. Waarom? Volgens mij is het best een goed beluisterd programma. Zendercoördinatoren, ik begrijp ze niet. Waar gaat het heen met de wereld?

De dag nadat...

Een jongeman van 19 zijn ex-vriendin van 17 doodstak...
Zo op het eerste gezicht is dit iets wat tegenwoordig triest genoeg zo'n beetje dagelijks plaatsvindt in Nederland. Ik hoor het, vind het tragisch (van het verhaal van Ruben en Julian werd ik echt stil) maar ik ga weer door met het leven...
Totdat het op 2 juli 2013 in mijn eigen woonplaats gebeurt. Sterker nog, zo'n twee, drie straten van mijn ouderlijk huis. Het komt zogezegd dichtbij en grijpt me aan. Ik word geconfronteerd met het ergste delict wat er bestaat: Moord. En dat bijna bij mijn voordeur...

Hoe anders is het als ik op televisie of in de bioscoop naar een thriller kijk of bezig ben met een boek waar ik de nodige spanning, actie en dramatiek in wil verwerken omdat mensen, waaronder ook ikzelf, daar nu eenmaal van houden.
Het zijn twee verschillende werelden en het is voor een schrijver bijna schizofreen...

In onze fantasieën denken we allemaal wel eens slecht over iemand en slaan we soms destructieve taal uit. Gelukkig blijft het bij gedachten en gaandeweg vergeten we het. Sommige mensen kunnen de knop echter niet omzetten. Deze jongeman ook niet. Met fatale gevolgen voor allereerst het meisje, haar familie, zijn eigen familie en hemzelf...

Het ergste is nog wel dat het de snoeiharde realiteit en onomkeerbaar is. Hij zal het nooit meer in orde kunnen maken en dat is een hard gelag. Een liefdesbreuk is pijnlijk maar nu is het middel waar hij naar gegrepen heeft vele malen erger dan de kwaal.

Ik sluit af met waarmee recensent Joep van Ruiten zijn recensie van mijn psychologische misdaaddrama 'Nachtzuster' mee afsloot: 'hoe verontrustend is het dat zoiets allemaal in het vredige Roden wordt bedacht en opgeschreven?'

'Bedacht en opgeschreven', OK. Maar het daadwerkelijk uitvoeren...

PS : De volledige recensie is terug te lezen op www.woestenledig.com