Trixie 24-08-2001 30-12-2010

Trixie, het kleine maar dappere beagle labhondje van mijn ouders is vanmorgen in de dierenartsenpraktijk ingeslapen. Mijn ouders hadden haar sinds december 2003. Ze was een echte speurder, buiten de neus aan de grond en de staart omhoog. Ik heb ook menig maal met haar gewandeld en ik heb nog nooit eerder zo'n band met een huisdier gehad, en ik weet nu al dat ik haar zeker zal missen.

Trixie, bedankt voor alle fijne jaren.

Rust in vrede.

Persoonlijke Film top 5 2010

Het is weer de tijd van de lijstjes. Bij deze mijn persoonlijke film top 5 van 21010

1. The American

2. Brooklyn's finest

3. Edge of darkness

4. Tirza

5. The Town

Keith Richards is vandaag 67 jaar geworden!

In de jaren zeventig stond hij zo'n negen jaar op nummer 1 in de lijst van rocksterren die vroeg zouden sterven. The most elegantly wasted human being in history rockt en rollt ook in 2010 echter nog vrolijk door met oa zijn autobiografie 'Life' en vandaag wordt opa 67!

Back to the future 2

In het weekend van 20-22 november 2009 ben ik naar Berlijn geweest en heb daar oa heel veel foto's gemaakt. Die heb ik achter elkaar gezet op muziek van David Bowie. 'Warsawa' en 'Art decade' van zijn album 'Low' uit 1977, dat voor een deel in Berlijn is opgenomen.

Back to the future

December is toch een beetje de tijd van het terugkijken, met een nieuw jaar in aantocht nog even terug naar wat bijna achter me ligt.
Zo maakte ik in de periode 1996-2000 videodrama. Ik heb onlangs foto's van die projecten gemaakt en ze op muziek van Jan Meiborg (die ook daadwerkelijk de soundtrack voor enkele van mijn films heeft gemaakt) in chronologische volgorde achter elkaar gezet.
Videodrama 1996-2000 in een notedop dus.

John Lennon

John Lennon

R.I.P. 8 december 1980 8 december 2010

I'm dreaming of a white christmas

Dromen van een witte kerst blijft wellicht dit jaar een droom. Dromen van een witte Sinterklaas is inmiddels geen droom meer. Het is realiteit. Daarom voor de gelegenheid bij deze ook een 'Witte' in plaats van een 'Zwarte Piet'.

En met dit bericht vier ik 1 jaar http://www.storyteller-todaysstory.blogspot.com/, op naar het tweede jaar.

Nachtzuster 24-11-2010

'Nachtzuster' een jaar later ....

Op eenzame hoogte

Bij het verscheiden van Harry Mulisch, de laatste van 'De Grote Drie' na Hermans en Reve, op 30 oktober j.l. hou ik mij bezig met de vraag: wie is zijn opvolger?
Ik vind dat ik dat ben als ik voor een keer zo onbescheiden mag zijn. Over een jaar of 40 zullen ze over mij zeggen: "Hij was onnavolgbaar" en "Mulisch was briljant, maar van der Spoel was nog briljanter" en "Zijn grootsheid was bijna niet te bevatten". Ja, ik weet het. Ik sta op eenzame hoogte sinds ik mijn debuut, 'Nachtzuster', alweer bijna een jaar geleden publiceerde. Het wordt dus hoog tijd voor een opvolger. Een bijna onmogelijke opgave aangezien ik met 'Nachtzuster' eigenlijk al mijn magnum opus heb bereikt. Dit overtreffen vereist moed, heel veel moed, maar ik ga ervoor. Ik zie er toch ook wel weer een uitdaging in. En dan ga ik ook maar meteen voor de Nobelprijs, iets wat Harry Mulisch niet is gelukt. Als het me lukt die prijs in ontvangst te nemen zal dat echt de kers op de taart zijn! Maar goed, nu eerst maar eens dat moeilijke tweede boek waar ik zeer binnenkort aan ga beginnen....

Don't know what you've got till it's gone....

Het is heel vanzelfsprekend dat er water uit de kraan komt als je deze opendraait. Tot het moment waarop dat niet gebeurt, zoals gisteren. Het duurde gelukkig niet lang, misschien een half uur. Maar het doet je wel beseffen dat je blij moet zijn met wat je hebt. En water is daarin van een uitermate (levens)belang.

Tropenjaren

Voor de meeste mensen zijn de afgelopen dagen tropendagen. Voor mij zijn het tropenjaren!

Get a life

Het is vandaag precies twaalf jaar geleden dat de laatste opnamen werden gemaakt voor mijn derde videodrama productie 'Get a life'. Een titel die ik had ontleend aan een uitspraak van Sharon Stone die ze doet in de film 'Sliver'. Het hoofdpersonage, William Baldwin, heeft in zijn flat in de verschillende appartementen verborgen camera's hangen en bespiedt op deze manier zijn buren. Zo'n beetje op het eind schiet Stone de installatie van hem aan flarden en bijt hem toe: 'Get a life'.
Het hoofdpersonage in mijn videoproductie, in 1998 opgenomen in Loppersum, is een schrijver en schetst levens op papier. Ik speelde de schrijver. De femme fatale in mijn film, gespeeld door Astrid Warntjes, gaf mij hetzelfde advies als Sharon Stone dus doet in 'Sliver'.
En zie, ik speel inmiddels geen schrijver meer, ik ben het als ik zo onbescheiden mag zijn.

Overigens is het bijna 20 jaar geleden dat ik mijn debuut maakte op een literair podium. Dat was op zondag 21 april 1991 in het Schepershoes in Balloo tijdens de 'Tweede Drentse Schrijversdag'. Ik bracht het korte verhaal 'Liefde in de lift' voor het voetlicht, waarbij de inspiratie voortkwam uit het nummer 'Love in an elevator' van Aerosmith.

Eerste Paasdag

Eerste Paasdag

Christus staat op!

Libris literatuurprijs

'Nachtzuster' is genomineerd voor de Libris literatuurprijs 2010.
Niet verkeerd toch?!
Echt waar?
Nee, het is vandaag 1 april!

Signeersessie gaat niet door

De geplande signeersessie bij boekhandel Bronsema Bosman op zaterdag 20 maart kan helaas geen doorgang vinden.

Signeersessie

Op zaterdag 20 maart zal ik tussen 14.00 en 16.00 uur 's middags een 'Nachtzuster' signeersessie houden bij boekhandel Bronsema Bosman in Leek. Bij deze is iedereen van harte uitgenodigd!

Het OOG van de 'Nachtzuster'

Vanmiddag 'Nachtzuster' gepromoot bij OOG radio in het programma 'OOG forum', dat wordt opgenomen in leescafe Belcampo van de bibliotheek Groningen. De redactie had zijn huiswerk goed gedaan en al het nodige over mij van het net geplukt. Mijn complimenten, het geeft alleen maar aan dat ze hun werk goed doen en goed beslagen ten ijs komen.
Het interview verliep in een rustige, ontspannen sfeer.
Naast mij waren onder andere ook de Groningse singer-songwriter Jurgen Visser en Jan Spakman (PVDA), Hans Paul Klijnsma (Groen links) en Betty de Boer (VVD) te gast. Vooral de laatste maakte op mij de nodige indruk. Al bij het binnenkomen in het cafe groette ze mij en schudde me bij het verlaten van het etablissement nog even de hand, en vragend "Ben jij de schrijver?"
Als ik een stadjer was dan wist ik het wel. Dan stemde ik VVD.

Onmogelijke liefde

Laten we het eens over de onmogelijke liefde hebben. Die van mij en het radio maken bijvoorbeeld. Wij hebben een slecht huwelijk. Sterker nog, er is helemaal geen sprake van een huwelijk, niet eens van een verloving. De liefde komt van een kant. De mijne.
Drie maanden geleden eens gebeld met de ziekenomroep van een ziekenhuis in Groningen. Ik noem even geen naam, vind ik zo lullig. En ja, soms doe ik iets onverwachts. Afijn, twee maanden geleden eens ter orientatie bij een uitzending gekeken en wat ik zag en vooral hoorde sprak mij wel aan. Het leek mij zelfs wel leuk.
Ik hoefde alleen nog maar een aanmeldingsformulier in te vullen en op te sturen. Zo gezegd, zo gedaan.
Maar al wat er kwam. In elk geval geen reactie van het ziekenhuis en meer bepaald de ziekenomroep. Geen telefoontje, noch een mailtje of briefje.
Inmiddels heb ik er tot vier keer toe achteraan gebeld maar het schiet nog steeds niet op.
Er schijnt veel ziekte te zijn onder de medewerkers. En dat in een ziekenhuis....
Afgelopen week gloorde er even hoop aan de horizon. Ik mocht met een medewerker meelopen op een afdeling om verzoekjes op te halen. Een van de patienten koos voor 'Nachtzuster' van Doe Maar. Waar heb ik die titel toch meer gehoord?
Er werd ook nog afgesproken dat ik gisteravond het uur van 20.00 tot 21.00 zou mogen vullen met mijn eigen muziekkeuze. Mijn debuut maken dus. Het draaien van debuutplaten van gevarieerde artiesten leek me wel een toepasselijk thema. Dus van 'Roxanne' van the Police tot 'I will follow' van U2, van '32 jaar' van Doe Maar tot 'Where do I go now' van Kane.
Ik had zo een hele lijst.
Tot ik 's middags mijn e-mail checkte. De technicus bleek met griep in bed te liggen, kon geen vervanger vinden en de uitzending zou dus niet doorgaan.
Of ik over 5 (!) weken misschien zin had om het nog eens te proberen!
Waarom niet volgende week bijvoorbeeld?
Maar goed, eigenlijk heb ik er helemaal geen zin meer in. Ik wacht nu al twee maanden en daar komen dus nog 5 weken bij, dan zitten we op drie maanden wachten!
Ik kan er wel ziek van worden. Dan zit je in een ziekenhuis natuurlijk wel op het goede adres.
Ik hoop in elk geval dat ze hun patienten beter behandelen dan dat ze met hun vrijwilligers omgaan.
En wat mijn liefde voor het radio maken betreft. Ik hoop dat het op een mooie dag toch nog eens iets mag worden.

Onmenselijk

Vrijdagavond 15 januari waren in 'Pauw en Witteman' twee moeders aanwezig van wie de kinderen door zelfdoding het leven hadden gelaten. Bij de een ging het om de zoon met een psychische stoornis. De jongeman van 27 had al meerdere malen aan de huisarts en in de pyschiatrie aangegeven ten einde raad te zijn. Er kon echter niets voor hem gedaan worden. Uiteindelijk vond hij zijn einde op de spoorlijn.
Bij de andere moeder ging het om de dochter van eveneens 27 jaar. Ook deze jonge vrouw had al een lange lijdensweg van geestelijk lijden achter zich. Ook zij kon niet geholpen worden.
Ze stikte nadat ze een plastic zak om haar hoofd geknoopt had.
De moeders pleitten voor betere zorg van psychiatrische patienten, hun doodswens serieus te nemen en daarmee het taboe rond psychisch lijden en euthanasie bespreekbaar te maken.
Als ons huisdier langdurig lijdt gaan we ermee naar de dierenarts en krijgt het een spuitje.
De manier waarop onder andere deze twee mensen de dood hebben gevonden is niet alleen mensonterend, maar ook 'zo eenzaam' zoals een van de moeders het uitdrukte.
Dat dit in de nabije toekomst, en misschien al wel in 2010 mag veranderen.

The day after....boekpresentatie 'Nachtzuster'

Gisteravond, donderdag 14 januari, werd mij bij boekhandel Daan Nijman meerdere malen gevraagd: 'Wat houdt dat nu precies in zo'n boekpresentatie?' Ik antwoordde dat het voor mij ook een nieuwe ervaring was. Net als het schrijven van een boek en het uitgegeven krijgen ervan. De media aandacht was ik zo'n tien jaar geleden wel gewend. Van Tv Drenthe, OOG radio en tv tot TV Noord, van het Roder Journaal tot het (toen nog) Nieuwsblad van het Noorden. En dat allemaal door het videodrama dat ik in de periode 1996-2000 produceerde. Mijn laatste presentatie daarvan vond bijna op de kop af tien jaar geleden plaats, in Cafe De Nieuwe Unie in Groningen op zondagmiddag 16 januari 2000 werd 'Prooi' voor het eerst vertoond. Een hoogtepunt artistiek gezien met zowel binnen als buitenopnamen en een lengte van bijna twintig minuten, en ook in de media kreeg het volop aandacht. Het werd, achteraf gezien, ook het laatste hoogtepunt in de afgelopen tien jaar.
Na het zwarte gat volgde een jarenlange periode van bezinning tot ik in de herfst van 2008 besloot de schouders er maar weer onder te zetten en een boek te schrijven over de gedachten en gevoelens die ik in de jaren daarvoor niet onder woorden had kunnen brengen en geen plek wist te geven. Het schrijven van 'Nachtzuster' was dus eigenlijk een creatieve therapie en voelde goed en bevrijdend.
Gisteravond werd een nieuw voorlopig hoogtepunt bereikt met de presentatie. Klein van opzet, in een itieme, ingetogen en tegelijkertijd losse en ontspannen sfeer. Ik kan er tevreden op terugkijken en bij deze wil ik iedereen die aanwezig was nog eens van harte bedanken. Want wat is een schrijver zonder lezers en een boekhandel die zijn spontane en enthousiaste support biedt!
The day after heb ik dus ook totaal geen katerig gevoel. Een nieuwe basis is gelegd. Van hieruit gaan we verder. Ramses Shaffy en Andre van Duin zongen het al: we zullen doorgaan!

Artiest

Een artiest is iemand die er alles aan doet om beroemd te worden en als dat eenmaal is gelukt een zonnebril gaat dragen om niet herkend te worden.