Gisteravond, donderdag 14 januari, werd mij bij boekhandel Daan Nijman meerdere malen gevraagd: 'Wat houdt dat nu precies in zo'n boekpresentatie?' Ik antwoordde dat het voor mij ook een nieuwe ervaring was. Net als het schrijven van een boek en het uitgegeven krijgen ervan. De media aandacht was ik zo'n tien jaar geleden wel gewend. Van Tv Drenthe, OOG radio en tv tot TV Noord, van het Roder Journaal tot het (toen nog) Nieuwsblad van het Noorden. En dat allemaal door het videodrama dat ik in de periode 1996-2000 produceerde. Mijn laatste presentatie daarvan vond bijna op de kop af tien jaar geleden plaats, in Cafe De Nieuwe Unie in Groningen op zondagmiddag 16 januari 2000 werd 'Prooi' voor het eerst vertoond. Een hoogtepunt artistiek gezien met zowel binnen als buitenopnamen en een lengte van bijna twintig minuten, en ook in de media kreeg het volop aandacht. Het werd, achteraf gezien, ook het laatste hoogtepunt in de afgelopen tien jaar.
Na het zwarte gat volgde een jarenlange periode van bezinning tot ik in de herfst van 2008 besloot de schouders er maar weer onder te zetten en een boek te schrijven over de gedachten en gevoelens die ik in de jaren daarvoor niet onder woorden had kunnen brengen en geen plek wist te geven. Het schrijven van 'Nachtzuster' was dus eigenlijk een creatieve therapie en voelde goed en bevrijdend.
Gisteravond werd een nieuw voorlopig hoogtepunt bereikt met de presentatie. Klein van opzet, in een itieme, ingetogen en tegelijkertijd losse en ontspannen sfeer. Ik kan er tevreden op terugkijken en bij deze wil ik iedereen die aanwezig was nog eens van harte bedanken. Want wat is een schrijver zonder lezers en een boekhandel die zijn spontane en enthousiaste support biedt!
The day after heb ik dus ook totaal geen katerig gevoel. Een nieuwe basis is gelegd. Van hieruit gaan we verder. Ramses Shaffy en Andre van Duin zongen het al: we zullen doorgaan!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten